اهمیت اعتقاد به وجود ملائکه به اندازه‌اى است که خداوند در موارد متعدد از کلام خود، ایمان به آن‌ها را بعد از ایمان به خود و روز قیامت قرار داده و دشمنى با آنان را دشمنى با خود تلقّی کرده است:

«مَن کَانَ عَدُوًّا لِّلّهِ وَ مَلآئِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکَالَ فَإِنَّ اللّهَ عَدُوٌّ لِّلْکَافِرِینَ»؛[1] 

«هر که دشمن خدا، و فرشتگان و فرستادگان او، و جبرئیل و میکائیل است [بداند که‏] خدا یقیناً دشمن کافران است.»

  در آیه ای دیگر خداوند، انکار وجود فرشتگان را موجب دورافتادگى از سعادت و گرفتارى به گمراهى می داند:

«وَ مَن یکْفُرْ بِاللّهِ وَ مَلاَئِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْیوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِیدًا»؛[2] 

«و هر کس به خدا و فرشتگان او و کتاب‌ها و پیامبرانش و روز باز پسین کفر ورزد، در حقیقت دچار گمراهى دور و درازى شده است.»

   نیز در جای دیگر یکی از ویژگی‌های مؤمنان را ایمان و اعتقاد به فرشتگان دانسته و بر این اساس در کنار ایمان به خدا و پیامبران، ایمان به فرشتگان را از ضروریات اعتقادی مسلمانان به شمار آورده است:

«آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ»؛[3] 

«پیامبر [خدا] به آنچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ایمان آورده است، و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و کتاب‌ها و فرستادگانش ایمان آورده‏اند.»

«وَلکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ.»؛[4]

«بلکه نیکى آن است که انسان به خدا و روز باز پسین و فرشتگان و کتاب [آسمانى‏] و پیامبران ایمان آوَرَد»

شناخت ملائکه آثار و فواید دیگری نیز دارد:

1. انسان با شناخت ملائکه و ایمان به آن‌ها، به جهان بینى وسیع و گسترده‌اى که حاکم بر جهان مادّه است دست مى‌یابد و در این صورت مراتب وجود را بهتر درک می‌کند و ایمانش به ذات پروردگار محکم‌تر و متقن‌تر می‌گردد.

«وَ کَذَلِکَ نُرِی إِبْرَاهِیمَ مَلَکُوتَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ لِیکُونَ مِنَ الْمُوقِنِینَ»؛[5]

«و این گونه، ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نمایاندیم تا از جمله یقین کنندگان باشد.»

2. شناخت فرشتگان شناخت ما از جهان را عمق مى‌بخشد و به جهان شناسى ما کمک می‌کند که جهان را آن گونه که هست بشناسیم.

3. جهان شناسى ملکوتی، حقارت و کوچکى جهان مادّه را در مقابل عظمت پروردگار و عالم وجود بر ایمان روشن می‌کند و مى‌بینیم کسانى که اصالت را به مادّه نسبت مى‌دهند و وجود را به جهان مادّى منحصر مى‌دانند در چه محدوده کوچکى از هستى، خود را محدود ساخته‌اند و چه بسیار واقعیت‌هایی را که نادیده گرفته‌اند و چگونه از تبیین جهان هستى عاجزند.

4. با شناخت ملائکه، ایجاد مادّه و حرکت آن و هدایتى که بر جهان حاکم است و نظم مستقر از پیش تعیین شده و تکامل جهان و مسائلى که علم از تبیین آن عاجز است و هرگز با دید مادّى نمى‌توان توجیه کرد، به خوبى قابل روشنگرى است.

5. با ایمان به ملائکه پیوند خود را با تمام موجودات احساس مى‌کنیم و یکى بودن و یک جهت بودن تمام نیروهاى توحیدى را مى‌یابیم و آن‌ها را یاور خود در طول حرکت و زندگى مى‌دانیم.